Maar ditta lokan, Baba mera bhira

Sain Ghazi di vain paway Karbal vich baajh rida

Eh wakat kissay te na aaway jhaira aj karbal vich aaya

Ik saang te meri chadar si ik saang te amdri jaya

Main odhay sir nun takdi rahi oh chadar takda raya

Main zeen tay aap sawar kitta wagan bachrri ne phariyan

Jithay veer karay si kal tayi othay teriyan nuhaan khariyan

Akhri wailay khaimiyan chon injh turya veer mera

Keewein noor gawaya ankhiyan da Akbar Akbar karda si

Keewein lash te pohonchya Akbar di knjh digda si uthda si

Thori phelan jay ton aanda eh manzar khud takda

Nou lakh teeran talwaran ne odhay badan te zarban laiyan

Bhar bhar ke jholiyan shamiyan nay zakhman tay raitan paiyan

Lash tay ghoray bhajday rahay raya takda poor mera

Jhairay teeran naiziyan ton bach gaye o ghair laye san bhawan

Barhay okhay rakh te khamiyan di oh baal suwaiye mawan

Baal o saray jaag gaye ne hun aakay aap suwa

7. Akbar eh aakhya haider ne Bibi day athru chum kay

Na haal suna mainnu zakhman day main janda haan ghum tere

Naal Syeda day takda raya main sara sabar tera

Veeraañ Di Moat Nu Rab Janaiy

Kiwain Dhee Haider Di Seh Gaee

Ghazi Diyaañ Bahnwaañ Lath Gaeeyaañ

Aiy Roandi Pitdi Reh Gaee

Housala Rakh Kay Kardi Raee

Ghazi Day Faraz Adda

Haaiy Baj Bhirawaañ Rul Gaeeyaañ

Quran Diyaañ Tafseeraañ

Pehlaiy Sang Bharjaeeyaañ Qaid Hoee

Fair Tur Paee Wang Aseeraañ

Puttar Muhari Das Mainu

Kehrra Shaam Wala Rah 

مار دِتَّا لوکاں باباؑ میراؑ بِھراؑ

سینؑ غازیؑ دِی وَین پاوَے 

کربل چہ باج رِدا

اے وَقَت کِسے تے نہ آؤَے 

جیڑا اَج کربل وِچ آیا 

اِک سانگ تے میریؑ چادر سی

اِک سانگ تے اَمڑیؑ جایا

میںؑ اوہدے سِر نوں تَک دی رئی

او چادر تَک دا رئیا

میںؑ زِین تے آپؑ سوار کِیتا

وانگاں بچڑیؑ نے پھڑیاں

جِتھے ویرؑ کھڑے سی کَل تائیں

اوتھے تیرئیاںؑ نُوہاںؑ کھڑئیاں

آخری ویلے خیمیاں چوں

اِنج ٹُرئیا ویرؑ میراؑ

وِیراںؑ دی موت نوں رَب جانے

کِیویں دِھیؑ حیدرؑ دی سہہ گئی

غازیؑ دِیاں بانہواں لَتھ گئیاں

اے روندی پِٹ دی رہ گئی

حوصلہ رکھ کے کردی رئی

غازیؑ دے فَرض ادا

نُو لَکھ تِیراں تَلواراں نے 

اوہدے بدن تے ضرباں لائیاں

بھر بھر کے جھولئیاں شامئیاں نے

زَخماں تے ریتاں پائیاں

لاش تے گھوڑے بھجدے رئے

رئیا تَکدا پُور میراؑ

ہائے باج بِھراواںؑ رُل گئیاں

قُرآن دِئیاں تَفسیراں

پہلے سنگ بھرجائیاں قید ہوئی

فئیر ٹُر پئی وانگ اسیراں

پُترؑ مُہاری دَس مَئینوںؑ

کَیہڑا شام والا راہ

اخترؔ اے آکھئیا حیدرؑ نے

بچڑیؑ دے اَتھرو چُم کے

نہ حال سُنا مئینوںؑ سَفراں دے

میںؑ جان دا ہاں غَم تیرےؑ

نال اَماں دے تَکدا رئیا 

میںؑ سارا سفر تیراؑ