شہادت مولاؑ علیؑ رضاؑ

۱)ہائی قیدی پئیوؑ دی پَگ دا وارِث

جَئیکوںؑ اَدھے ہِن لوگ رَضاؑ اے

خُراسان دے وِچ تھی قَتل گئیا اے

گئی اے زَہر جِگر کُوں کھا اے

اَسَاں سُنئیا ھے بہوں بھیناؑں ہِن وہ

اَتے وَطن تے ڈھیر بِھراؑ اے

بے وارِثاں وانگو کُس گئیا اے

کوئی سَجن مِلن نئی آئے

۲)اے پُتر ہے موسیٰ کاظمؑ دا 

اِیندا جَگ تو عجب نصیب اے

تاریخ اِسلام ڈَسیندی ہے وہ 

اِیندے دفن دا حال عجیب اے

کیا تھی پوندا  او آخری ویلے

 آ وَیندی بھینؑ غریب اے 

او بند آکھیاں چا آپؑ کریندی 

نہ آہندے لوگ غریب اے

۳)ملی زہر رضاؑ کُوں او پئیوؑ وانگوں 

اِیں گال دا بَہوں اَرمان اے 

او کُس دے ویلے کول نئیں 

کوئی دھیؑ نہ پُترؑ جوان اے

حسنؑ وانگوں پَھٹ جگر گیا 

ہویا سیداںؑ دا نُقصان اے 

ماںؑ بقیعَ چھوڑ کے آ گئی ہئی 

میڈا لحظۓ دا مہمان اے

۴)تُساں مرد ہو کے بازار دا رستہ 

تے کِیتا مُشکل نال عبور اے 

او میںؑ صَدق ونجاں بھینؑ اپنیؑ توں 

قُم شہر توں جیڑی بَھئوں دور اے

ہئے رات سیاہ نئی سی لبدا راہ 

تے جنگلاں وچ مظلؤمؑ اے 

کرو آپ اندازہ اودھیؑ غربت دا 

تُساں مرد تے او مستورؑ اے

۵)جنازہ ھے او سیدؑ دا

زہر جئیکوںؑ مُکا گئی اے

منہ بچڑے دا ویکھن لئی

دُکھی سیدہؑ وی آ گئی اے

آکھے سیدہؑ میڈاؑ چَن بچڑاؑ 

آکھ کھول کے سامنے ویکھ ذرا

او نال معصؤمہؑ کُوں گِھن کے

میریؑ بچڑیؑ شام توں آ گئی اے

۶)مَئیکُوںؑ درد اولاد دا کھا گئیا اے

نئی قبراں نَل قبراں رَلئیاں

کوئی کِتھ سَم گئے کوئی کِتھ سَم گئے

اِیہو گال جِگر کُوں کھا گئی اے