شہادت مولاؑ تقیؑ الجوادؑ 

میں اُوں مسمومؑ دا واقعہ پڑھداں

تے جئیندا نام اِمامؑ تقیؑ اے

او جَئیکُوںؑ اُم الفضل زوجہ بَن کے

آ تے ظُلم دِی زَہر دِتی اے

جیڑاؑ تڑپ تڑپ کے ہائے آہدا ھا وہ

ودھ اِس توں غُربت کی اے

میڈیؑ مَیَّت تے بَیھ کے رو وَن والی

نہ ماںؑ نہ بھینؑ نہ دِھیؑ اے

دِتِّی زَہر رضاؑ دے بچڑےؑ کُوں 

تے بغداد دے وِچ بے دِیناں

اِس زَہر دے اثر توں پھٹ گیا ھا 

میڈے پاک اِمامؑ دا سینہ

او کِیتا زَہر نے اثر وجود دے وِچ وہ

آیا موت دا سُرخ پسینہ

ہر پردہ دار توں چُھٹ گیا ھا

نانےؐ دا شہر مدینہ

کُجھ سیدؑ زہر مُکا چھوڑے

کُجھ خنجر دے نال مُکائے گئے

کُجھ بغداد دِیاں دیواراں وِچ 

کُجھ زندہ دفن کرائے گئے

کُجھ کھا زندان دی گرمی گئی

کُجھ شام دے وِچ دفنائے گئے

کُجھ رُل گئے قُم دی راہ واں وِچ 

کُجھ ہِن بازار کھڈائے گئے

ملی زہر تقیؑ کُوں او پئیوؑ وانگوں 

اِیں گال دا بَہوں اَرمان اے 

او کُس دے ویلے کول نئیں 

کوئی دھیؑ نہ پُترؑ جوان اے

حسنؑ وانگوں پَھٹ جگر گیا 

ہویا سیداںؑ دا نُقصان اے 

ماںؑ بقیعَ چھوڑ کے آ گئی ہئی 

میڈا لحظۓ دا مہمان اے

آؤے دکھ تکلیف جئے دنیاتے

آ سجن ویئندے ہر حال اے

اُٹھی ڈیکھ دادا مِل زہر گئی اے

میکُوں اَج بغداد وِچال اے

آ بِسمِ اللہ میںؑ صدق ونجاں

میرےؑ پُترؑ رضاؑ دا لالؑ اے

جے ہتھ مینڈھےؑ آزاد ہوندے

تَیکُوں گِھندا آپؑ سَنبھال اے

مرَے کوئی قیدی اوندا میت چاویندے ہن

اے دنیا دا دستور اے

گِھن میت کُوں وارث وطن تھیندے ہن

ہووے جتنا وطن توں دور اے

رئیا رُل دا میت بیوپاراں تائیں

نئی آیا کوئی مزدور اے

اَٹھ پہر دے بعد آیا ہِک وارث

او وی مرد نئی ہِک مستور اے

جَھل جِگر دے ٹکڑے بچڑےؑ دے

مَیکُوںؑ سمجھ کے حسنؑ رضا اے

ہُن آ ونج ماںؑ سیدہؑ اے

پِئیا لُڑدا اے خون مُسافرؑ دا

گئیا زہر جِگر کُوں کھا اے

ہُن آ ونج ماںؑ سیدہؑ اے

اے نو واں لالؑ ولایت دا 

تینڈاؑ زخمی میت چوایا

تینڈاؑ پُترؑ جنازہ چایا

میں صدق حُسینؑ دی غربت توں

جئیںؑ کُوں کوئی  نئی آن  اُٹھایا

اُوںؑ کُوں کفن وی کئیں نئی پایا

تینڈیاںؑ پھوپھیاںؑ میت تے نئی آئیاں

ارمان ہے تینڈی غربت دا

میں تَیکُوں رو ون آ ای ہاں

مینڈیؑ غربت دا سُن ہال ذرا

تینڈے ہتھ تا ہن آزاد تقیؑ

جَڈاں میت سجادؑ ہا چایا

میکُوںؑ کڑیاں وِچ دفنایا